Zastosowanie ozonu w stomatologii.
Część 3

Doktor Nagayoshi badał efektywność działania trzech różnych stężeń ozonowanej wody (0,2, 2 i 4 mg/ml) w odniesieniu do czasu w jakim następowała dezaktywacja bakterii próchnicotwórczych, bakterii będących przyczyną powstawania zmian w przyzębiu i oraz bakterii powodujących powstawanie chorób miazgi i zmian okołowierzchołkowych (Streptococcus, Porphyromonas gingivalis i endodonalis, Actinomyces actinomycetemcomitans, Candida albicans) w postaci planktonowej i w postaci biofilmu. W zależności od dawki flora bakteryjna była dezaktywowana w ciągu 10 sekund.

Szczególnie wrażliwe na działanie ozonu okazały się bakterie beztlenowe, Candida natomiast okazała się najbardziej odporna ( wyeliminowano ok. 90% Candida po zastosowaniu najwyższego stężenia ozonu).

Baysan badał antybakteryjny efekt działania ozonu w postaci gazu (HealOzone) na zwilżone, pierwotne zmiany próchnicowe w korzeniach zębów( 0,25% ozon w powietrzu w dawce 13,3 ml/sek.) w świeżo usuniętych ludzkich zębach in vitro. Czterdzieści zębów z niewielkimi ubytkami zostało podzielone na dwie grupy w celu porównania efektywności działania 10 i 20 sekundowej ekspozycji ozonu. Każdy z ubytków został przecięty za pomocą sterylnego skalpela na dwie części; jedna część została poddana działaniu ozonu, drugą część pozostawiono jako grupę kontrolną. Następnie obydwie części ubytków badane i kontrolowane zostały inkubowane w kulturze bakterii beztlenowych przez 4 dni w temperaturze 37°. W częściach poddanych działaniu ozonu ilość flory bakteryjnej była znacząco mniejsza w stosunku do grupy kontrolnej.

Nagayoshi używał bloczków wyciętych z zębów krowich w celu zbadania skuteczności różnych roztworów do dezynfekcji kanałów korzeniowych. Kolonie Enterococcus faecalis i Streptococcus mutans były inkubowane przez 6 dni na wysterylizowanych bloczkach. Kanały korzeniowe w wyciętych bloczkach zostały poddane płukaniu ozonowaną wodą przez okres 10 min., w części z nich ozonowaną wodę dodatkowo aktywowano za pomocą ultradźwięków; w grupie kontrolnej płukano kanały wodą destylowaną bez i z udziałem ultradźwięków. Następnie użyto roztworu podchlorynu sodu (NaOCl, polecane stężenie – 2,5%); usunęło to całkowicie florę bakteryjną bytującą w zębinie. Ozonowana woda w sposób znaczący eliminowała ilość flory bakteryjnej; w przypadku ozonowanej wody aktywowanej ultradźwiękami flora bakteryjna została wyeliminowana w ponad 90%. Według autorów ozonowana woda może być brana pod uwagę jako środek do dezynfekcji kanałów korzeniowych, wykazujący znacznie mniejszą cytotoksyczność od niż NaOCl. NaOCl może powodować martwicę, podczas gdy ozonowana woda jest wybitnie biokompatybilna (12). Steier i Steier sugerują użycie do leczenia mniej cytotoksycznych stężeń NaOCl (1,25%) razem ozonem (13).
Rezultaty badań Nagayoshi zostały potwierdzone przez dr Huth. Na modelu kultury bakteryjnej kanału korzeniowego ( biofilm po inkubacji zębów bakteriami Pseudomonas aeruginosa, Enterococcus faecalis, Peptostreptococcus micros i Candida albicans): W zależności od dawki i rodzaju ozonu gaz i/lub ozonowana woda redukują ilość flory bakteryjnej.

Lynch i Swift potwierdzili słuszność opublikowanych informacji na temat roli ozonu jako opcjonalnego lub dodatkowego czynnika dezynfekującego kanały korzeniowe „ ozon jest najsilniejszym antyseptykiem i antyoksydantem jaki możemy użyć w endodoncji, natomiast ozonowana woda wykazuje znacznie wyższy stopień biokompatybilności w porównaniu ze standardowo używanymi antyseptykami, dlatego ozon powinien być używany do eliminacji flory bakteryjnej podczas leczenia kanałowego”